سلامت روان خواهر و برادر فرزندان اتیسم

امیرحسین منتظری
می خواهیم یك خانواده 4نفره را ترسیم كنیم. یك خانواده ای كه یكی از فرزندان، دچار اتیسم است. تا به حال فكر كرده ایم كه چه اتفاقی رخ می دهد در سطح تفكری افراد؟كمی خانواده را كوچك تر كنیم و رابطه را در حد فرزندان مشاهده كنیم. برای خواهر یا برادر كودك اتیسم چه اتفاقاتی رخ می دهد؟ دوست دارید با كدام دوربین مشاهده كنیم اول؟ دوربینی كه نكات منفی رابطه را قرار است برای ما نمایان كند یا نكات مثبت را. بگذارید از مثبت ها شروع كنیم.
تجربه های مثبت:
همه خواهر و برادرها در همه جای دنیا یكسری تجربه های مثبتی را دارند در كار با بچه اتیسم، كه این تجربه طبق تحقیقات 2016 در زندگی آینده آنها هم تاثیر خوبی را به جا گذاشته است. یكی از مهم ترین این تجربیات در رابطه با افزایش همدلی در خانواده است(قدم سوم در سلامت روان خانواده اتیسم)كه خواهر و برادرها می توانند یك همدلی خوبی را با والدین داشته باشند كه این دقیقا به كاهش استرس والدین كمك می كند و برای این همدلی خودشان را با شرایط خانه هماهنگ می كنند كه در یك قسمت از این حركت آنها نقش را پذیرا می شوند كه والدین فقط نقش مراقبت كننده اصلی را از فرزند اتیسم دارد و نكته مثبت بعدی كه شاید كمتر به چشم می آید این خواهد بود كه به علت رفتارهای متفاوت كه از فرزندان اتیسم دیده می شود، آنها عملا با یك جهان بینی كاملا متفاوتی در زندگی روبرو خواهند بود كه باعث نگاه متفاوت و پخته تر آنها به زندگی می شود و...
نكات منفی
با همه این صحبت ها، همیشه نكات منفی زیادی را خواهر و برادران اتیسم بیان می كنند چرا كه در بسیاری از موارد باعث شده است همان گونه كه خود را حامی و قوی دیده اند، دچار ضعف هایی هم شده باشند كه تا آخر عمر در خاطر آنها مانده است. یادمان باشد كه آسیب های احساسی همیشه همراه ما است بنابراین باید آسیب ها را به حداقل رساند. در صدر این رفتارها بر اساس یك تحقیق در استرالیا نشان می دهد یكی از بیشترین آسیب ها زمانی است كه والدین در صدد جداكردن اعضا خانواده به واسطه نقش و وظایفی هستند كه به اعضا خانواده می دهند و در خیلی موارد خواهر و برادر احساس گم شدن در خانواده را می كند یا به بیان ساده تر، حس می كند كه دیده نمی شود و ارزشی برای خانواده ندارد كه این نیز از عدم دانش خانواده و ندانستن شیوه صحیح برخورد با اعضا حكایت دارد. نكته قابل تامل محدود شدن فرزندان دیگر و رفت و آمد با خانواده و دوستان است كه یكی از تجربه های منفی به حساب می آید. تجربه ای كه در احساسات افراد خدشه وارد می كند چرا كه عملا از تعامل با دیگران منع می شوند. بنابراین نیاز به یك راهكار مشخص برای خانواده در جهت تعامل بیشتر با یكدیگر باید داشته باشیم، شاید تغییر شیوه برخورد با خواهر و برادر فرزند اتیسم قسمتی از ماجرا را بهبود ببخشد.
داستان چیست؟
در واقع ما نیازمند یك نگرش هستیم در كار با فرزند اتیسم خود كه بتوانیم تلاش و حمایت همه اعضا خانواده را در صف اول حركت به سوی یك موفقیت جدید داشته باشیم. همه شاید با یك برنامه چند ده صفحه ای شروع می كنند و یا اصلا برنامه ای ندارند یا فقط بر اساس دیده و یا شنیده ها و یا در بهترین حال خواندن مقالات و... كه چه كارهایی باید انجام دهیم.
از اول مرور كنیم
روابط خواهر و برادری طولانی ترین رابطه انسانی خواهد بود كه معمولا از دوران كودكی شروع می شود و با حمایت، همبازی بودن و كمك در طول سالیان سال ادامه خواهد داشت و با رسیدن به بلوغ و استقلال در زندگی خود، آرام آرام این رابطه كمتر می شود ولی قطع نمی شود چرا كه زمان زیادی را ما با آنها بوده ایم و از لحاظ روحی، روانی و عاطفی وابستگی هایی را داریم و شاید حمایت ها كم رنگ تر شود. نتیجه این مرور به نظر شما چه چیزی می تواند باشد؟ چیزی بیشتر از...
توصیه هایی برای بهبود روابط خواهر و برادر
داستان اینجا شروع می شود و می خواهیم اندكی شرایط را تغییر دهیم بنابراین در قدم اول دیالوگ های تشویقی را مد نظر قرار می دهیم.
اولین تمرین ما، ایجاد یك راه گفتگو در طول روز است. اتفاقی كه با توجه به درگیری شخص در حوزه درمان، فاصله بین فرزندان را با خانواده زیاد می كند، در این راستا، خانواده برای ترغیب فرزندان دیگر از آنها مشورت می خواهد و اینكه بتوانند آزادانه نظرشان را در جهت بهبود سیستم خانواده بیان كنند. این یكی از بهترین راه های جذب فرزندان در جهت تحكیم خانواده است، اتفاقی كه باعث دیده شدن بقیه اعضا خانواده و استفاده از تجربیات آنها در طول زمانی كه با بردار یا خواهر خود در ارتباط هستند به وجود می آید.
داشتن نمودارهای رفتاری
در خیلی از موارد برای كودكان اتیسم نمودارهای رفتاری ترسیم می شود و در قبال نكات مثبت برای تقویت این اشخاص شروع به دادن پاداش هایی بسته به نوع و عملكرد شخص دارای اتیسم در نظر گرفته می شود ولی در این روش می خواهیم یك زبان مشتركی را برای پیوند بیشتر و تقویت رویكرد مثبت در خانواده نظر بگیریم به صورتی كه به طور مثال در قبال پیشرفت شخص دارای اتیسم با توجه به كاری كه خواهر و برادر برای او انجام داده است، مورد حمایت و تشویق خانواده قرار بگیرد و این یعنی دیده شدن رفتارها و رویكردهای شخص دارای اتیسم و همین طور خواهر و برادر او و دادن انگیزه بیشتر برای متحد بودن سیستم و بنیاد خانواده و یا برگزاری بازی ها و كارهای مشترك كه در توان هر دو گروه باشد برای فعال شدن و پویا نگه داشتن محیط خانواده.
مسئولیت دادن به خواهر و برادر متناسب با سن و روحیات شخصی آنها نیز می تواند گامی مثبت در این راستا باشد. در شماره بعد حتما نكات دیگری را همراه با بازی های مطرح درون خانواده برای حفظ بنیان خانواده و درگیر شدن اعضا در جهت علاقمندی بیشتر بیان خواهیم كرد.

منبع: اقتباس از تحقیق در دانشگاه تگزاس

1399
مهر
21
دوشنبه 21 مهر 1399
2020
October
12

افزودن دیدگاه جدید

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • نشانی صفحه‌ها وب و پست الکترونیک بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
سوال امنیتی
سوال زیر برای جلوگیری ارسال اسپم می باشد، لطفا به آن پاسخ دهید. با تشکر
CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.