مشکلات سیستم لامسه ای

حسن هاشمی

 

هرگاه هم کلاسی جیمی پشت او را لمس می‌کند، پاسخ منفی می‌دهد. او با ضربه زدن به هم کلاسی خود واکنش نشان می‌دهد. مادر کریس نمی تواند دختر خود را درک کند. هرگاه برای کمک در لباس پوشیدن بازوی او را لمس می کند، کریس به گریه کردن می‌پردازد و می گویند که تو مرا زدی! از طرف دیگر، روبرت با نگه داشتن مداد خود مشکل دارد؛ اما وقتی معلمش برای کمک دستش را لمس می کند، متوجه نمی شود تا وقتی که او را ببیند.

این کودکان با چگونگی عملکرد سیستم لامسه ی خود مشکلات متفاوتی دارند. اما هرکدام از آن ها با ناکارآمدی سیستم لامسه ای مواجه هستند. کودکانی که دارای ناکارآمدی سیستم لامسه ای هستند، نشانه های بسیاری از کودکان بیش فعال یا کودکان دارای مشکلات رفتاری و یادگیری- مانند استراحت کم، توجه کم، رفتارها و موقعیت‌های تحصیلی ضعیف-را دارند. در این مقاله به بررسی سه مشکل عمده که معلمان و والدین اغلب با آن مواجه می‌شوند می پردازیم.

ناتوانی در مکان یابی لامسه ای

ناتوانی در مکان یابی لامسه ای وقتی رخ می دهد که کودک نمی تواند تحریک لامسه ای قسمتی از بدن را بیان کند یا آگاهی کمی از آن دارد. او قسمتی از بدن را که به وسیله ی لباس یا شخص دیگر لمس شده است یا محل آسیب دیدگی را احساس نمی‌کند. کودکانی که این ناتوانی را دارند ممکن است هنگام حرکت از بین دو هم بازی خود با آن ها برخورد کنند و خودشان چیزی را احساس نکنند. با وجود آن آنها حتی ممکن است آگاه نباشند که به هم بازی خود ضربه زده اند یا باعث زمین خوردن او شده اند.

این کودکان تا زمانی که ندانند چگونه انگشتانشان را در اطراف مداد حرکت دهند، نگه داشتن آن برای آن ها ناممکن خواهد بود. حساس نبودن پاهای آن ها سبب می‌شود مشکلات تعادل و حرکتی داشته باشند. اگر معلم از آن ها بخواهد دست راست خود را بالا بیاورند، ممکن است ندانند که کدام دست را به کار گیرند، بنابراین فقط به معلم خیره نگاه می کنند.

وقتی این کودکان آسیب می بینند یا در معرض هوای بسیار سرد قرار می‌گیرند، ممکن است عدم حساسیت مشابهی را نشان دهند. شما به عنوان معلم یا والدین، ممکن است متوجه شده باشید که وقتی از بعضی از کودکان در خصوص آسیب دیدگی پرسیده می شود، از زمان و مکان اتفاق افتادن آن اظهار بی اطلاعی می کنند. این کودکان هم چنین دما را متفاوت از سایر کودکان دارای سیستم لمسی طبیعی تجربه می کنند. آن ها ممکن است حتی در دمای زیر صفر درجه بدون پوشیدن کت بیرون بروند. پوست این کودکان ممکن است احساس سرما را به دست شما منتقل کند؛ اما آن ها اصرار می کنند که «من سردم نیست». کودکان دیگر ممکن است دمای بالا را برای حمام کردند ترجیح دهند. آن ها باید برای جلوگیری از سوختگی جدی تحت نظارت باشند.

حالت تدافعی لامسه ای

حالت تدافعی لامسه ای نوعی اختلال در سیستم عصبی لامسه ای است. سیستم لامسه ای این کودکان به طور مناسب عمل نمی کند و متعادل نیست. در حالت تدافعی لامسه ای حتی تماس های معمولی با سطح پوست کودک، مانند احساس لمس لباس ها روی پوست، یک عکس العمل منفی و دردناک تولید می کند. کودکانی که دارای حالت تدافعی لامسه ای هستند، لمس را سوزش آور و دردناک درک می‌کنند. آن ها سعی می‌کنند از برخورد با بقیه ی مردم یا اشیا اجتناب کنند. نوزادانی که این مشکل را دارند نیز هنگام لمس یا بغل شدن توسط اعضای خانواده گریه می کنند؛ اما هنگامی که تنها رها می‌شوند آرام هستند. والدین به زودی در می یابند که این کودکان ترجیح می دهند برای خوابیدن در یک پتوی نرم، محکم پیچیده شوند یا بدون هیچ پتو و لباسی بخوابند.

کودکان دارای تدافع لامسه ای هنگامی که لمس می شوند نمی توانند، آن چه درون سیستم لامسه ای آنها اتفاق می افتد را کنترل کنند. این مسئله کنترلی را که آنها بر عکس العمل های شان دارند محدود می کند. در این مورد تشویق ها و استدلال ها نمی توانند کمک کنند. در بیشتر مواقع کودکان با عکس العمل های جنگ یا گریز پاسخ خودکار خواهند داد. فکر لمس شدن نیز مانند یک تماس واقعی و حتی ایستادن در صف برای آنها دردناک است. در نتیجه، این کودکان ترجیح می دهند به تنهایی بازی کنند.

همه ی کودکانی که دارای تدافع لامسه ای هستند، در مقابل لمس شدن عکس‌العمل منفی فوری نشان نمی‌دهند. ممکن است آن ها بتوانند عکس‌العمل‌ها را کنترل کنند و برای یک مدت کوتاه به طور طبیعی پاسخ دهند، اما با گذشت روز احساس‌های لامسه ای افزایش می یابد و برای آن ها بسیار زیاد می‌شود. کودکی که در صبح به لباس هایش توجهی نمی کند، ممکن است بعد از ظهر بخواهد آنها را بیرون آورد و گاهی اوقات نیز لباس نمی پوشد. او ممکن است شانه شدن موهایش را در صبح تحمل کند؛ اما در بعدازظهر که معلم سر او را نوازش می کند می تواند باعث ایجاد عکس العمل جنگ یا گریز در آن شود.

کودکانی که دچار حالت تدافعی لامسه ای هستند، در تمرکز کردن بر فعالیت های تحصیلی یا حتی معمولی رفتار کردن با مشکل مواجه می شوند. تحریکاتی که توسط معلم و بقیه ی کودکان نادیده گرفته می شود، می‌تواند سبب گیج شدن این کودکان شود. این موارد ممکن است شامل همه ی مسائلی باشد که کودک آن ها را درکلاس درس لمس می کند یا با آن ها تعامل دارد. آن ها تحریکات را به ویژه هنگام لباس پوشیدن، نشستن روی نیمکت، لمس میز و نگهداشتن وسایلی مانند مواد رنگی و خمیری، ناخوشایند احساس می کنند.

محرومیت لامسه ای

در شرایط محرومیت لامسه ای، سیستم لامسه ای کودک برای نمو و رشد طبیعی مقدار لازم تحریک را دریافت نکرده است؛ در نتیجه باعث حالت تدافعی لامسه ای می شود این مسئله برای کودکی که والدین او را مدت های طولانی تنها گذاشته اند، معمولی است.

طفلی که در حال دریافت لمس است بر توانایی او برای مهار فشارهای روانی تاثیر می گذارد. دریافت مقدار کافی تحریکات حسی برای نمو سیستم لامسه ای ضروری است.کودکانی که به اندازه ی کافی تحریکات پوستی دریافت نکرده اند، معمولاً در سیستم لامسه ای دچار نابسامانی هستند و گیرنده های مسوول سد کردن محرک های دردناک و خطرناک آن ها، کار نمی کنند. علائم آن ها شبیه کودکان تدافع لامسه ای است. هر لمس پوست کودک توسط افراد دیگر و هر تحریک غیر فعال از لباس ها، ملافه ها، حوله و ... تا حد دردناک بودن برای آن ها ناخوشایند است. این مساله کودک را به سمت عکس العمل جنگ یا گریز سوق می دهد. در مقالات بعدی به بررسی علت این مشکلات و راه های تشخیص و اصلاح این مسائل خواهیم پرداخت.

 

منبع

Physical activities for Improving children’s learning and behavior

Billy Ann Cheatum, Alison

 

1399
اردیبهشت
17
چهارشنبه 17 ارديبهشت 1399
2020
May
6

افزودن دیدگاه جدید

Plain text

  • تگ‌های HTML مجاز نیستند.
  • نشانی صفحه‌ها وب و پست الکترونیک بصورت خودکار به پیوند تبدیل می‌شوند.
  • خطوط و پاراگراف‌ها بطور خودکار اعمال می‌شوند.
سوال امنیتی
سوال زیر برای جلوگیری ارسال اسپم می باشد، لطفا به آن پاسخ دهید. با تشکر
CAPTCHA ی تصویری
کاراکترهای نمایش داده شده در تصویر را وارد کنید.