بررسی رفتارهای جنسی در کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم

برخی از تحقیقات اخیر به تفاوت¬های جنسیتی در چگونگی پیدایش اتیسم پرداخته اند، اما نتایج مربوط به علت پیدایش چنین تفاوت های جنسیتی، متفاوت است. اگرچه تعدادی از افراد مبتلا به اختلال طیف اتیسم، کم توان ذهنی بوده و مشکلات شناختی و ارتباطی بسیاری دارند، اما نقص در برقراری ارتباط چشمی جزیی از مشکلات اصلی ارتباطی غیرکلامَی این افراد، در ایجاد یک رابطه¬ی عاشقانه و جنسی می¬باشد. مشکلات جنسی به ویژه در هنگام بلوغ شروع و طی دوره¬های تحول مهارت¬های اجتماعی، حفظ می¬شوند که این موضوع فرد را در برابر نیازهای اجتماعی و برقراری رابطه عاشقانه و جنسی با چالش های فراوانی روبرو می¬کند برخی از مطالعات نشان می¬دهند که بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات طیف اتیسم همانند جمعیت عادی، به دنبال برقراری روابط جنسی و عاشقانه می¬باشند. با این حال، هنوز کلیشه¬ها و تابوهای اجتماعی زیادی درباره افراد مبتلا به اتیسم وجود دارد، به¬طوری که تصور می¬شود که این افراد علاقمند به برقراری روابط اجتماعی و عاشقانه نبوده و یک فرد بدون میل و نیاز جنسی محسوب می¬شوند . بسیاری از پژوهش¬های مرتبط با تفاوت¬های جنسیتی افراد مبتلا به اختلال طیف اتیسم، به موضوعات چندگانه¬ای در حوزه¬های اجتماعی، هیجانی و شناختی پرداخته¬اند و پژوهش¬های محدودی به¬طور مستقل، تفاوت¬های جنسیتی نوجوانان مبتلا به اختلالات طیف اتیسم در حوزه¬ی مشکلات جنسی را مورد توجه قرار داده-اند.
در راستای تفاوت¬های جنسیتی نوجوانان مبتلا به اختلال طیف اتیسم، مجموعه¬ی کوچکی از مطالعات نظام¬مند نشان می¬دهند که دختران مبتلا به اتیسم در مقایسه با پسران، نقص ارتباطی کمتر و سازگاری بیشتری با گروه همسالان دارند. علاوه براین، به نظر می¬رسد که دختران از راهبردهای مقابله¬ای مانند: تقلید کردن مهارت¬های اجتماعی از همتایان عادی، بیشتر از پسران استفاده می¬کنند. در نتیجه در گروه مبتلایان به اختلال طیف اتیسم، دختران اجتماعی¬تر از پسران به نظر می¬رسند . اما در مورد رابطه¬ی جنسی، دختران مبتلا به اتیسم سطح پایین-تری از عملکرد جنسی را نسبت به پسران نشان داده و روابط جنسی در پسران بیشتر از دختران است. همچنین، دختران بیشتر از پسران در خطر سوء استفاده یا تجاوز جنسی قرار دارند . پژوهش های زیادی نشان داده¬اند که پسران مبتلا به اختلال طیف اتیسم در مقایسه با دختران، درگیر فعالیت¬های جنسی انفرادی بیشتری هستند. اما در مقابل، دختران با وجود میل جنسی کمتر، به برقراری رابطه دونفره بیشتر از فعالیت جنسی انفرادی متمایل هستند. اگرچه افراد مبتلا به اتیسم به دنبال تجربیات جنسی هستند، روابط عاشقانه و جنسی آن¬ها به مقدار قابل توجهی تحت تاثیر مشکلات ارتباطی، اجتماعی، مهارت¬های غیر کلامی و نشانه های تعاملی ظریف ذهنی ( به معنی درک احساسات، خواسته ها و وفاداری) می باشد. متاسفانه بسیاری از افراد مبتلا به اختلالات طیف اتیسم آموزش¬های جنسی لازم را دریافت نمی¬کنند، در واقع این افراد به دلیل مشکلات و تابوهای اجتماعی شکل گرفته در ذهن مردم، کمتر احتمال دارد که اطلاعات مربوط به رفتارهای جنسی را از محیط و منابع اجتماعی اطراف دریافت کنند.
یکی دیگر از نقاط ضعف مبتلایان به اختلال طیف اتیسم علایق محدود و تکراری است که در دوره¬ی کودکی می¬باشد. اما با بلوغ و شروع نوجوانی می تواند تغییر شکل یافته و تبدیل به علایق جنسی شود و در نتیجه رفتار های جنسی در بزرگسالی را تعیین کند . علاوه بر این، بینش درست افراد نسبت به محرک¬های حسی در زمینه ی تجربیات جنسی، می¬تواند تا حدی بر کیفیت روابط جنسی آن¬ها اثرگذار باشد. برای مثال، لمس فیزیکی از سوی مبتلایان به اختلال طیف اتیسم یک تجربه ناخوشایند محسوب می¬شود. ارگاسم از طریق رفتارهای جنسی متفاوت، برخی از علایم اختلال طیف اوتیسم مانند مشکلات ارتباطی و دانش و امکانات کمتر برای داشتن روابط عاشقانه و جنسی، فرد را مستعد رفتارهای پیچیده و اختلالاتی مانند اضطراب، پارافیلیا و حتی مازوخیسم می¬کند .
از سوی دیگر، تعدادی از کودکان مبتلا به اختلال طیف اتیسم، کم¬توان ذهنی نیز می¬باشند. مشکلات جنسی منحصر به فرد افراد کم توان دهنی، آن ها را نیازمند آموزش های ویژه¬ای در حوزه مسائل از جانب والدین و مربیان می¬کند، یکی از راه های بررسی مشکلات جنسی این افراد، استفاده از دیدگاه¬ها و نگرش های والدین و مربیان است.
با توجه به آنچه گفته شد افراد مبتلا به اتیسم نیز همانند افراد عادی حق برقراری رابطه عاشقانه و جنسی را دارند، همینطور والدین و مربیان نقش مهمی در حل مشکلات جنسی بلوغ و دوره نوجوانی مبتلایان به اتیسم دارا هستند. به علاوه افراد مبتلا به اتیسم آسیب-پذیری بیشتری نسبت به سوء استفاده جنسی دارند.