چگونه به یک فرد اوتیستیک کمک کنیم تا مرگ عزیزان خود را پردازش کند وکنار بیاید

سوگواری امری جهانی و در عین حال بسیار فردی است
از دست دادن و مرگ بخشی اجتناب ناپذیر از زندگی است. چگونه افراد اوتیستیک با توجه به ارتباطات، زبان و چالش های اجتماعی خاص خود، پردازش این رویدادها را یاد می گیرند؟ چگونه مراقبان اوتیسم می توانند به عزیزان خود کمک کنند تا سوگ را درک کنند و از آن عبور کنند؟
اطلاعات را متناسب با نیازها و مهارت های خاص فرد تنظیم کنید
یادگیری حقایق جامع و شاید حتی جزئیات در مورد بیماری و مرگ ممکن است برای برخی از اوتیسم ها به آنها در درک مرگ عزیزانشان کمک کند .
مادر الکس که دارای یک کودک مبتلا به اتیسم است در مورد مرگ مادربزرگش برای الکس اینگونه توضیح می دهد. من مدت‌ها قبل از اینکه او فوت کند، ملاقات‌ها را کاهش دادم. اما وقتی او بیشتر مریض شد و بستری شد، او را برای ملاقات آوردم و توضیح دادم که مادربزرگ بیمار است.
و توضیح دادم که «بدن کار نمی‌کند، اما روح به کار خود ادامه می‌دهد. بعد از فوت او با هم به اتاق او رفتیم و تخت بیمارستانش را خالی نشان دادم. سپس از تمام اتاق ها و کمدها گذشتیم، تا او بتواند ببیند او آنجا نیست.» صحبت در مورد مرگ و مردن فوق العاده ضروری است اما باید به گونه ای و با زمینه ای که فرد درک می کند انجام شود.
مراقبان همچنین باید فرد را تشویق به مشارکت در مراسم فوت بکنند .